O meszkach
Kolejnym, uprzykrzającym nam letni czas owadem jest meszka. Jej aparat gębowy jest przystosowany do rozcinania skóry i zakotwiczania się w niej przy pomocy haczykowatych włosków. Z tak powstałej ranki samice wysysają krew. Ich ślina zawiera enzymy upłynniające krew i zapobiegające jej krzepnięciu. Meszki występujące w Polsce nie przenoszą chorób, ale wydzielają silnie toksyczną ślinę. Ich ugryzienie może powodować – częściej niż w przypadku komarów – obrzęki, zaczerwienienia i wysoką gorączkę. Podobnie jak komary, meszki zasiedlają tereny wilgotne w pobliżu zbiorników wodnych. Często występują masowo. Samce żywią się nektarem kwiatów i sokiem roślin. Dla człowieka groźne są więc tylko samice meszek i to tylko w dzień, zwłaszcza po południu i wieczorem. Meszki atakują chmarami zarówno zwierzęta jak i ludzi.
Po ukąszeniu meszki, w wyniku działania toksycznego ich śliny, na skórze może wystąpić silny odczyn alergiczny, który utrzymywać się może na skórze nawet do siedmiu dni.
W miejscu ugryzienia powstaje mała rana, która grozi zakażeniem, jeśli zostanie rozdrapana. Miejsce po ukąszeniu meszki należy przemyć oraz zastosować środek, który złagodzi świąd i stan zapalny.
Jeśli rana się powiększa, pojawia obrzęk, trzeba iść do lekarza, który może zastosować miejscowy antybiotyk.